Just do it!

Het zwembad is gevuld met geroezemoes van spetterende kinderen, het brommende geluid van de springplank, gedobber en gelach. Maar ik hoor niets. Ik sta fier te kijken, aan de rand van het diepe bad, mijn hart bonzend in mijn borstkast. Emma trots aan de overkant, zonder drijfblokjes. Ze heeft "meester Antony" er zelf over aangesproken: "Mag ik nu zonder blokjes zwemmen, meester?" Wat een ommezwaai na de afgelopen weken van bang-zijn en gemis aan zelfvertrouwen. Mijn hele lichaam zwemt met haar mee, wanneer ze het bassin trotseert. Een overwinning op de peilloze plas. Het triomf in "kikker-open-toe"! Bravo Emma! Ik ben fier op je! Volgende week heb je je brevet op zak... en maak ik een toverhoed voor je, zoals beloofd!