Woensdag, kuisdag.

Ik besliste gisterenavond al dat Emma vandaag niet naar school zou gaan. Zo kon ik iets langer in mijn bed blijven liggen. Koude voetjes kwamen me om 7u.30 wakkermaken. Omdat ons ochtendritueel nog steeds groeipijnen vertoont, zijn de meisjes even in de war wanneer ik zeg dat ze in hun pyjama naar beneden mogen gaan. "Is het dan geen school vandaag?", vraagt Emma. "Jawel..." zeg ik, "maar we blijven vandaag nog eens een dagje gezellig samen", antwoord ik. Een brede glimlach siert hun guitige gezicht. Ik zet koffie en mijn voet tikt een deuntje mee. Nostalgie. Eigenlijk word ik pas wakker na die eerste hete kop. Nadat we de kruimels van tafel geveegd hebben, vraagt Emma of we nog meer gaan kuisen, dus reik ik beiden een zeemvel aan. De living wordt onder handen genomen. Het is vertederend te zien hoe die vier handen te keer gaan. Merkwaardig...hoe ze die salontafel schoonvegen...op dezelfde manier als ik. Na zo'n 1,5 uur beloon ik de ons met appelsap en cake. Natuurlijk hebben de meisjes geen 1,5 uur gekuisd. Maar ze zijn uitzonderlijk braaf geweest. En hebben mij de hoekjes gewezen waar mijn dweil nog niet gepasseerd was.