Emma fietst.

We waren nog van plan om de tip die ik eerder kreeg van Pietel te volgen en een bezemsteel tussen het frame te klemmen, maar dat bleek overbodig. Emma werd op sleeptouw genomen door haar pappie. En daar, op de zeedijk, al na een kleine 10 minuten, fietste mijn oudste dochter alleen! Ik kreeg er een krop van in mijn keel. Melig, ik weet het. Zeemzoeterige zinnen als "wat wordt ze groot",  "kijk ze gaan, gisteren leerde ze nog lopen..." flitsten door mijn hoofd. Na een uurtje vond Emma voldoende evenwicht om zich aan bochten te wagen. En liet ze een vet spoor op de dijk, bij het remmen. Ze spreekt al van naar school fietsen. Daarvoor zullen we toch nog een paar keer over en weer naar het "vliegend konijn" moeten trappen.