De leeuw in mij

'Tis toch niet evident. Moeder zijn, werknemer zijn, vriendin zijn, zus zijn, dochter zijn, vrijwilliger zijn,... en toch. Ik ben er zeker van dat ik niet de enige ben. Hoe doen ze dat allemaal? Hoe speel je het klaar om jezelf in 10 te delen zodat je iedereen het beste van jezelf geeft? Simpel. Je zet je wekker om 6h45. Je staat op en geeft alles wat je hebt. Heb je goed geslapen is dat wat meer. Was de nacht onderbroken, wat minder. Automatische piloot meestal. Want als je ten allen tijde controle wil hebben over waar je je energie aan weggeeft - blokkeert je systeem. Dan blokkeert mijn systeem. Ik geef - en krijg veel terug. Voldoende vriendschap, voldoende liefde, voldoende appreciatie, alleen te weinig tijd... en te weinig geld. Moet je dan minder geven? Krijg je dan meer? Sounds unlikely... Ik blijf geloven dat wat je geeft, in 10-voud terugkomt. De ene dag wat meer, de ander wat minder. Soms denk ik aan die andere job, meer pré, meer voordelen, meer aanzien. Als een vette ham voor een kwijlende leeuw. Die andere job die af en toe mijn naam roept. Een ander leven dat lonkt. Vol interessante uitdagingen...en toch. Die wekker blijft afgaan om 6h45. Ik geef steeds alles wat ik heb. De cirkel is rond wanneer de moeder in mij haar ochtendritueel opbergt om als werknemer tot 15u. collega en vriend ten dienste te zijn. De dochter, de zus, de vriendin... brouwt op de piek van de dag de meest creatieve knutselwerken en hapklare maaltijden. De vrijwilliger in mij sluit de dag af met een woordje aan het Oudercomité: "Tot morgen."