Tijd voor koffie.

Ik heb daarnet van wat tijd genoten. Wat tijd in de zon. Ongestoord tijd voor mezelf. Met een boekje onder de arm, wandel ik naar het dichtsbijzijnde terrasje en bestel een koffie. De donkere warmte smaakt als een stuk hete appeltaart met vanilleijs. En toch is het eenvoudig gemalen braziliaan. Het boekje verzamelt herkenbare stukken naast ver-van-mijn-bed-artikels. De tijd die ik steel pept me op. Het brengt me weer helemaal bij mezelf. Wat ben ik toch goed bezig, wat heb ik het toch leuk voor mekaar. Geen dwalende gedachten over vetrolletjes of rimpels. Tevredenheid allom. Met de zon op mijn gezicht. Na een half uur vitamine D, stap ik op. Alsof ik recht sta uit mijn winterslaap. Ik voel mezelf stralen. Dit gevoel ga ik vasthouden. Het voelt fantastisch. (zat er wat in die koffie?) ;-)