logo

logo

27 mei 2009

Loslaten.

Stella mag dan al een jaartje ouder geworden zijn, het is vooral Emma die de afgelopen week "groter" geworden is. Sinds ons kampeerweekendje, fleurt Emma met een zelfstandigheid die ik alleen maar kan aanmoedigen. 's Avonds gaat ze zelf haar pyjama aandoen in de badkamer. Geen handjes geven of pakken. Op school wil ze alleen tot aan de speelplaats trippelen. Nog net een snelle afscheidszoen. Ik heb haar vanmorgen lang geknuffeld en gezegd dat ik fier ben op haar. Ze straalde. Haar zelfstandigheid geeft een beetje een "loslaten" aan... gevoelsmatig dan weer moeilijker voor mij. Raar toch. Als ze klein zijn, wil je dat ze snel groot worden. Maar als je baby stappen zet gaat er bij mij een instinctief alarmbelletje af...dat geen afscheid wil nemen van de aandacht die mijn dochters me geven.

3 opmerkingen:

  1. Mooi omschreven. Ik zou voor geen geld terug willen naar de tijd dat wij alles moesten doen voor onze kinderen.
    Maar anderzijds is het nu wel soms heel hard verschieten hoe groot ze worden.
    De grootste schok was voor mij het leren lezen van onze oudste dochter. Plots las zij wat er op de voorpagina van de humo staat. Leest ze bewegwijzering. Rekent ze snel uit hoe veel jaar ze nog moet wachten voor ze twaalf is...
    Maar ondanks dat vraagt ze af en toe nog eens of papa haar nog eens 'als een baby' naar boven wil brengen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Hoe oud is Emma? Afgaande op de herkenbaarheid, vermoed ik ongeveer even oud als Grote Pruts (vijf). De periode dat hij vluchtig afscheid wou nemen aan de schoolpoort is hier voorbij. Er wordt opnieuw uitgebreid geknuffeld ;-)

    BeantwoordenVerwijderen

Bedankt voor je reactie! Altijd leuk om van je te lezen!
Groetjes, Valerie