Er zwerven beestjes in mijn lijf. Ze kriebelen, onderhuids, en maken me zenuwachtig. Ik weet waar ze vandaan komen... Ik moet terug thuisblijven 's woensdags. Tijd maken voor de meisjes, voor De Pretmeloen en voor mezelf. Emma drong er gisterenavond nog op aan. "We gaan een afspraak maken, mama", zei ze. Klaar en duidelijk (met komisch-overdreven gebaren erbij) maakte ze me duidelijk hoe zij de tijdsverdeling ziet. Ik wil haar, noch Stella, wringen in een structuur waarin ze zich onrustig voelen. Want we zijn alledrie nog zo kort met elkaar verbonden, dat we de onrust aan elkaar overdragen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie! Altijd leuk om van je te lezen!
Groetjes, Valerie