Scherpe tong.

Volgens betrouwbare bron zou het in een ander gezin juist hetzelfde aan toe gaan. Het idee verzacht de pijn een beetje, maar het neemt niet weg dat ik nu met snijdende pijn in het hart achter m'n computer gekropen ben. Ik weet niet goed waar ze het vandaan haalt. School of vrienden? Teveel televisie, de liedjes van K3? Alleszins, Emma houdt er een scherpe tong op na. Sinds een week ongeveer, verweert ze zich met een arrogante taal. Als iets niet naar haar zin is, spuwt ze woorden als "goh...mamaa, nu ben ik het beu", of " seeeg, dit is wel mijn boterham hé en ik wil er nu choco op doen". Helemaal niet van haar gewoonte. Ik sta perplex toe te kijken, hoe een kind van 4,5 jaar haar eisen oplegt. Waar haalt ze het in godsnaam om zulke taal te gebruiken? Ik praat met haar en leg haar uit dat de dingen niet steeds kunnen gaan zoals zij dat wil. Ze dringt aan. Wordt boos...zaagt. En dan komt die hartverscheurende zin. "Ik wil mijn papa". En ja, ik weet wel dat het bij andere gezinnen ook gebeurt. Als kinderen hun zin niet krijgen bij de ene ouder, vragen ze naar de andere. Wij zijn al een tijdje een nieuw samengesteld gezin, en die woorden roepen helaas telkens weer een schuldgevoel op. Voor haar is het de laatste uithaal naar mijn hart, om haar zin te krijgen. Ik geef niet toe en dwing mezelf om op een redelijke en volwassen manier te reageren. Praten, uitleggen, vragen,.. Maar éénmaal alleen moet ik even snikken. *zucht*