Ze kan het!

Het is 18u. en ik fiets terug van de dansles, samen met Emma. Als we bijna thuis zijn, rent Stella ons tegemoet en roept: "Ik kan het, mama! Ik kan het!" Johan komt met een brede glimlach aangewandelt en beaamt Stella's woorden: "Ja, helemaal alleen!" Ik kan mijn ogen niet geloven wanneer ik Stella fier op de fiets zie stappen. Met een zelfvertrouwen en durf waar we eigelijk al maanden aan sleutelen. Want Stella vond totop heden dat fietsen alleen maar eng wiebelen was. Iets dat "niet leuk" genoemd werd. Wie had kunnen voorspellen dat, op een doodgewone donderdag, Stella zou leren fietsen...