Geen idee.

...en dan gaat ze naar bed. Nog geen 2 minuten later staat ze terug beneden. Ze moet plassen. Alweer. Zodra ze haar bed inkruipt zegt Emma dat ze moet plassen. 1 keer, 2de keer, nog een keer. Ze kan haar tranen niet bedwingen en ik voel haar angstig. "Ik heb zenuwen.", zegt ze. Ik vraag haar hoe ze dat voelt. "In mijn hart.", is haar antwoord. Ik probeer haar gerust te stellen. Ze gaat opnieuw naar het toilet. Ondertussen is het 20u.30. Wat is er toch aan de hand? Dit duurt nu al meer dan een week. Ik heb verschillende dingen geprobeerd: praten, luisteren, samen tekenen wat ze voelt, naast haar zitten, mijn kamerjas in haar bed leggen... het blijft aanhouden. Iemand een idee?