logo
4 februari 2010
Amai.
Meester Antony had een les in het "grote bad" gepland vandaag. Emma deed moedig haar drijfgordel om en ik haalde diep adem. Mijn kleine meid is zo flink... Samen met Stella, ging ik aan het einde van de lengte, op de uitkijk staan. Ik moedigde Emma uit volle borst aan, zonder geluid. Mijn hart bonste luid, enkel ik kon het horen. Emma's blik was geconcentreerd. Plons. Armen vooruit. Veiligheid in de ogen van meester Antony. Emma's benen in een ritme van 3. Kikker - open - toe. "Dikke duim, Emma! Ik ben zo fier op jou." Vandaag besefte ik dat mijn oudste dochter deze zomer zonder bandjes zal kunnen zwemmen.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Oh ik herken het helemaal. De spanning als ze in het diep moeten, en de trots bij jezelf maar ook bij hen!
BeantwoordenVerwijderenOnze jongste (net 5) heeft sinds woensdag ook plots een grote vooruitgang geboekt. Nog 1 blokje op haar gordel. Het kan dus wel, op 5 jaar :-)!
En inderdaad, tegen de zomer zal Emma wel alleen zwemmen... heerlijk hè, zo verlost van die bandjes!