Het is best wel moeilijk voor mij. Ik probeer goed te doen, voor iedereen, als het even kan. Dit weekend neem ik veel hooi op m'n vork. Dat lukt natuurlijk niet...altijd. Het is mijn eerste dag op de BabyBoom beurs. Ik heb er lang naar toe gewerkt. Ik heb er naar uitgekeken. Met de stille hoop veel nieuwe klanten te werven en Zoete Zakjes een stevige bries in te blazen. De dag begint goed. Niet teveel zenuwen. Gewoon gezonde spanning. Tot ik tijdens het ontbijtmoment op de beurs, een kop koffie over mijn leuke rok mors. Stom. Ach, niet aan denken. Niemand ziet dat. 11u3o. 3 gemiste oproepen, terwijl ik aan de eerste geïnteresseerde mijn verhaal doe. School, Johan,... terugbeldienst... Stella is ziek. De drukte van de beurs beklemt me. Ik kan niet nadenken, maar bel terug met een aantal oplossingen in mijn hoofd. Ik naar huis? Johan Stella ophalen? Mamie bellen? Bobonne? Het is moeilijk om hen te bereiken. Moeilijker nog om fatsoenlijk met hen te praten doorheen het geroezemoes. Heen en weer sms’en, bellen, denken, zenuwachtig worden, oplossing zoeken, panikeren. Waarom nu? Waarom net als ik alles zo mooi heb uitgestippeld, iedereen en alles een plaats gegevens heb? Eigelijk gebeurt het telkens opnieuw. Als ik het voor mekaar heb, wordt het door elkaar geschud als een oorverdovend spelletje Boggle. Zucht. De oplossing meldt zich. Rust. Althans voor even. De middag sleept aan. De beurs beantwoordt niet aan de verwachting. Hoop op meer interactie morgen. Het blijft een “eerste keer”. 19u. Avondeten bij mamie. Iedereen is daar. Gewoonlijke spanning in de lucht. Stella is nog ziek. Emma wil bij mamie blijven slapen. Stella ook. Dan weer niet. Iedereen heeft gegeten. Iedereen is moe. De kinderen vragen mijn aandacht. We vertrekken naar huis. Johan blijft. Zonder veel woorden kruipen de meisjes hun bed in. De dag is voorbij. Morgen blijf ik thuis. De beurs roezemoest wel zonder De Pretmeloen.
Oei, dat viel precies een beetje tegen. Jammer van al je voorbereidingswerk... Hopelijk houd je er geen al te grote kater aan over.
BeantwoordenVerwijderenValerie,
BeantwoordenVerwijderenWat spijtig... je had zo'n mooie plannen... Volgend keer beter?
Lieve groetjes,
Saskia :)
O, wat jammer.
BeantwoordenVerwijderenHad echt met je te doen: alles zo goed gepland en dan gaat t toch nog mis, natuurlijk.
Kop op, je hebt het geprobeerd en een andere keer worden je verwachtingen zeker meer ingelost.
Geniet van je extra gewonnen vrije dagè
Ai, dat alles juist zo moest lopen op de eerste keer van een beurs. Misschien een idee, dat op dit soort beursdagen iemand anders de "beldienst" van school krijgt. Die dan beschikbaar is voor onvoorziene omstandigheden als een ziek kindje..... Ik hoop dat je een volgende keer een spetterende beurs hebt met hele leuke mensen en opdrachten!
BeantwoordenVerwijderenGroetjes, Collie
Oh wat jammer! En je had er zo hard naar uitgekeken... Ik hoop dat het volgende keer beter meevalt.
BeantwoordenVerwijderenEen bedenking: zou het niet beter werken als je een leuke webwinkel begint met je spullen dan zo'n beurzen? Mijn indruk is dat de meeste 'beurs'mensen niet persé de mensen zijn die op zoek zijn naar leuke, alternatieven voor de traditionele doopsuikerverpakkingen.
BeantwoordenVerwijderenIk denk dat die mensen eerder op het net gaan rondsnuffelen... Of ben ik mis?
Hallo Valerie,
BeantwoordenVerwijderenIk was gisteren ook op babyboom en het was voor mij (en mijn zusje die mee was) ook niet echt een inlossing van de verwachtingen die we hadden. Als zijnde de grootste beurs van België op gebied van geboorte en baby's vond ik die beurs maar een beetje kleintjes uitvallen. Op een klein uurtje hadden we hem helemaal gezien. Dat neemt echter niet weg dat de stand die jullie hadden aangekleed er als een pareltje uitzag!!! Mijn complimenten. Ik hoop alsnog dat je er respons op krijgt, want dat verdien je wel!! Misschien is een deelname aan Petit Bazaar in Gent een beter alternatief om je spullen te verkopen of contacten te leggen.
Liefs,