Danspasjes.

Ik word traag wakker, met het geluid van een roepende Stella op de achtergrond. De wekker spoort me aan om te gaan douchen. Onder de warme waterstralen, zwelt een idee. Om Stella te helpen haar tranen voor de Samson-klas vandaag niet te laten vloeien, ga ik haar de hele ochtend doen lachen. Kort nadat ik afgedroogd ben, staan Emma en Stella in de badkamer. Aangekleed nemen we de trap. Onderweg zet ik de jaren '80 aan. Onze routine brengt ons naar de keuken voor een lekkere boterham...en daar ben ik beginnen dansen. De muziek werkt opzwepend. Mijn armen en benen swingen. De meisjes vinden het reuze en lachen luid. Ik haal mijn vlotste danspasjes boven en Emma roept: "Shaken mama!" Ook hun armen zwieren hoog boven hun hoofd, en in de keuken weerklinkt nu: "Mama is de beste, mama is de beste..." Ontroerd sta ik stil. "Nog mama!", zegt Stella. Het loopt wat uit de hand, maar de dolle meiden zoeken hun weg tussen de volle brooddozen en verse koffie. 8u. We moeten stilaan de fiets op. Stella blijft lachen. Emma neemt haar fiets ter hande en glundert. (wat vindt ze het toch superfijn om zelfstandig naar school te mogen trappen) Ik maak Stella vast achterop mijn fiets, en met een klein hartje, zet ik onze rit in richting school. Onderweg laat ik Stella uit volle borst zingen. En tot aan de klas gaat het prima. Op dat moment grijpt ze naar mij armen, klampt ze zich vast in mijn jas en duikt haar gezicht weg in mijn hals. "Waar is je lache-mondje, Stella?" Het zweet breekt me heel even uit. Maar ik hou vol en lach mijn tanden bloot. Het helpt. Stella lost zich uit mijn greep, pakt mijn hand vast en we wandelen samen met onze brede glimlach naar Juf Ilse. De juf is laaiend en knuffelt Stella. Stella is eventjes opnieuw verkocht aan de Samson-klas. Ik zal vanavond mijn dansschoenen maar terug opblinken ;-)