Verbinding.

Ik keek vanavond naar een stukje van "What women want", en het deed me stilstaan op het feit dat ik ook de ganse dag loop te denken. Niet hardop zeg wat er in me omgaat, maar mijn gedachten een hele dag de vrije loop laat in mijn hoofd. Het gaat er aan toe als op een drukke Egyptische markt. Met een piek tijdens de 10 min. voor ik in slaap val. De gedachten maken vaak vreemde kronkels en springen van de hak op de tak. Maar zo gaat dat nu eenmaal daarbinnen. Mocht op zulke momenten mijn spraakorgaan kunnen vertalen wat het hoort, zouden er heel wat misverstanden de wereld uitgeholpen worden. Maar gewoon even uitspreken wat je denkt en voelt. Zonder een ander tegen de borst te stoten uiteraard... het is een kunst. De kunst van het communiceren. Een begrip dat ik de afgelopen jaren heb leren appreciëren. Ik heb leren appreciëren wat communicatie is met woorden, en zonder. In Van Dale wordt het o.a. omschreven als 'verbinding'. Dat is wat je nodig hebt. Een verbinding tussen 2 mensen, maakt het mogelijk om te communiceren. Want tenslotte kan niemand echt gedachten lezen... ook al lijkt dat soms wel zo. De kunst is om je gevoel in woorden te vertalen en te zeggen wat je denkt, aan een ander. De verbondenheid die je op dat moment kan voelen... is fantastisch.