Ik zie de handgreep zachtjes buigen. Aarzelend gaat de deur open. Er ontbreekt gepaste muziek. Het lijkt wel een thriller. Helaas is het een komedie. De komedie van Stella die niet in haar bed wil blijven liggen. Daar staat ze dan. Wachtend op mijn reactie. Vanachter haar doek loert ze de woonkamer in. Zonder woorden stap ik op haar af en draag haar terug naar boven. Bovenaan de trap staat Emma, met een pruillip. Er wordt met excuses gegooid dat het een lieve lust is. "Pipi doe", "ben niet moe", "ik hoorde iets", "zus heeft gezegd dat ik naar beneden moest gaan"... alles passeert de revue. De komedie is een vervolgverhaal. Dit is ondertussen deel 5. Ik vind het moeilijk om op zo'n moment te beslissen of ik ze best terug apart laat slapen. Is dit een fase? Stelt Stella mijn geduld op de proef? Heeft ze nood aan nieuwe grenzen in een kamer die eerder niet de hare was. De muur is sinds vanochtend Hulahoop-roze. We vinden het allemaal prachtig. Misschien moeten we nog een paar duidelijkere grenzen stellen in de gedeelde ruimte. Misschien moeten de meisjes aan de verandering wennen. Misschien spelen ze keihard met mijn voeten. Ik doe ook maar een gok...
logo
14 juni 2009
Thriller om 21 uur.
Ik zie de handgreep zachtjes buigen. Aarzelend gaat de deur open. Er ontbreekt gepaste muziek. Het lijkt wel een thriller. Helaas is het een komedie. De komedie van Stella die niet in haar bed wil blijven liggen. Daar staat ze dan. Wachtend op mijn reactie. Vanachter haar doek loert ze de woonkamer in. Zonder woorden stap ik op haar af en draag haar terug naar boven. Bovenaan de trap staat Emma, met een pruillip. Er wordt met excuses gegooid dat het een lieve lust is. "Pipi doe", "ben niet moe", "ik hoorde iets", "zus heeft gezegd dat ik naar beneden moest gaan"... alles passeert de revue. De komedie is een vervolgverhaal. Dit is ondertussen deel 5. Ik vind het moeilijk om op zo'n moment te beslissen of ik ze best terug apart laat slapen. Is dit een fase? Stelt Stella mijn geduld op de proef? Heeft ze nood aan nieuwe grenzen in een kamer die eerder niet de hare was. De muur is sinds vanochtend Hulahoop-roze. We vinden het allemaal prachtig. Misschien moeten we nog een paar duidelijkere grenzen stellen in de gedeelde ruimte. Misschien moeten de meisjes aan de verandering wennen. Misschien spelen ze keihard met mijn voeten. Ik doe ook maar een gok...
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
yep, ze spelen met uw voeten. he tis een universele wet: kinderen moeten gewoon uit hun bed komen, tis abnormaal als er er van de eerste keer gewoon inblijven. gewoon negeren, doe ik ook. en verder niet tonen dat je met hun flauwe excuses moet lachen!
BeantwoordenVerwijderenJa, ze weten je geduld wel op de proef te stellen bij het aftasten van die grenzen. Idd, negeren en niet te veel aandacht aan besteden lijkt mij de beste oplossing.
BeantwoordenVerwijderenBij ons ligt dochter van net 5 alleen en ze haalt dezelfde fratsen uit, het lijkt me een fase!!
BeantwoordenVerwijderengisteren voor het slapen gaan hebben we met de meisjes nogmaals duidelijk de afspraken overlopen. en ja hoor...ze hebben als engeltjes geslapen! :-))
BeantwoordenVerwijderen