Emmertje vol,emmertje leeg.

Mijn hoofd zit vol. Soms heb ik dat. Dan razen de gedachten van links naar rechts en komt er een grote frons op mijn voorhoofd te voorschijn. Mijn hoofd zit vol. Met dingen die ik moet, wil, zou moeten doen... Als ik ze van me afschrijf, lukt het om alles even op een rijtje te zetten. Wat is belangrijk, wat kan er wachten. Van schrijven komt weinig. Ik bewaar alles zorgvuldig in mijn breidoos. Ben van nature niet echt gestructureerd. Maar hou wel van orde. Orde in mijn hoofd vooral. Want dat brengt rust. Ik heb vaak nood aan rust. Fysiek, maar ook gevoelsmatig. Nu voel ik me moe. Mijn emmertje moet terug aangevuld worden. In mijn hoofd leeft onrust. Onuitgesproken kronkels, die een weg naar mijn spraakorgaan zoeken, vechten voor een plaats op het puntje van mijn tong. Misschien maak ik wel wat armbandjes vanavond. Dat kalmeert. Zucht. Die gedachten moeten een plaats krijgen. Want ze zijn vermoeiend.