Het lelijke eendje.

Er waggelen eenden in onze tuin. 's Morgens komen ze toe net als wij met de fiets naar school vertrekken. Teleurgesteld kruipen ze de tuin van de buren in. Tegen 15u.30 komen ze terug een kijkje nemen op zoek naar brood en kaaskorstjes. Nu zijn de meisjes wel thuis, en verandert het grasperk in een overvloedige eettafel. Emma en Stella weten ondertussen dat ze niet achter de eenden moeten aanrennen, want dat de kleine schransers dan hun vleugels uitstrekken. 's Avonds keren ze terug voor de laatste restjes. Met wat geluk liggen er een paar koude frieten tussen de sprieten. Ik vind het gezellig om dieren in de tuin te hebben. Emma zegt dat wij tuindieren hebben. "Geen huisdieren, mama, maar tuindieren!"