Het boek.

Ik zocht daarnet het boek met alle-antwoorden-over-het-onverklaarbaar-gedrag-van-kinderen. Dat boek leerde me dat ik met superzalf Emma's onzichtbaar pijntjes kan wegwrijven. Stella's tranen weggetoverd kunnen worden met een wonder wimpel. En buikpijn altijd overgaat door op een half klontje met kabouterdruppels te zuigen. Ik ben het al heel dankbaar geweest...maar soms laat het boek mij in de steek. Soms keert Emma zich volledig naar zichzelf. Of weent ze, en spreekt ze de woorden: 'Ik weet niet wat er is". En soms weet ik dan ook niet wat gedaan, of gezegd. Ik knuffel haar dan en probeer zo haar verwarde blik te laten spreken. Vaak blijft het stil. Dan wou ik dat ik mijn magisch boek kon openslaan, en het antwoord luidop kon lezen. Vaak blijft het stil.