Uit de oude doos.

Zalig vind ik het. Die foto's uit de oude doos... Vertederend en confronterend tegelijk. Een aantal jaren geleden keek ik vaker achterom. Kon ik volledig opgaan in wat voorbij is. Smullend van mijn kindertijd. Terugblikkend op gemaakte fouten. Soms hield ik er ook teveel aan vast. Met als gevolg dat ik vergat vandaag te leven en te genieten van de "nu"-momenten. Ik ben dat afgeleerd. Ik denk met een glimlach aan vroeger, maar ik kan des te meer genieten van wat is en komen gaat. Als ik vandaag naar een jongere versie van mezelf kijk is dat ook met enige verbazing. Verbaasd omdat ik nu de tekenen van mijn "ouder worden" opmerk. Als kind zag mijn mama er altijd hetzelfde uit. Ze korte haar haren in of kleurde haar lippen rood, maar bleef uiterlijk dezelfde. In mijn hoofd werd ze nooit ouder. En zo zie ik haar nog steeds. Ik vind het een leuke gedachte, dat mijn kinderen a-kritisch naar mij kijken. Tijd omhelst mijn scherp oordeel over mijn uiterlijk. Misschien moet ik dat ook maar afleren. (ja, die foto, dat ben ik)