Het is soms moeilijk te begrijpen wat er in een kinderhoofd omgaat. Nog minder te vatten wat er gebeurt in hun hart. Hoe het komt dat hun gemoedstoestand van de ene moment op de ander kan wegglijden van "happy" naar "sad".
De wervelwind aan emoties die ze meedragen, voelt ook hun moeder.
Wanneer een traan over hun wang rolt of hun lachspieren alle omstaanders charmeren.
Ik zie een glimlach verslappen en mijn hart krimpt in elkaar. Hoewel ik niet de aanleiding ben, noch de oplossing, is de confrontatie bitterhard. Wat is er? Wat kan ik doen? Wat voel je? Wat wil je kwijt?
Op mijn schoot is ze veilig. In mijn armen zoekt ze een antwoord. Een kus en een dikke knuffel. Meer is er meestal niet nodig. Voor haar.
In mijn hart woekeren onmacht, teleurstelling en onzekerheid. Mijn mond loopt over met vragen. Ook ik zoek troost in warme armen. Het is OK, weerklinkt het. Ze groeit daar wel uit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor je reactie! Altijd leuk om van je te lezen!
Groetjes, Valerie